HISTORIE VAN DE ABERDEEN ANGUS

Het Aberdeen Angus runderras is in het begin van de 19e eeuw ontstaan vanuit het hoornloze en overwegend zwarte vee van Noord-Oost Schotland, plaatselijk bekend als “doddies” en “hummlies”.

De oudste koefamilies zijn te herleiden tot het midden van de achttiende eeuw, maar het was veel later dat het stamboek (1862) en de Society (1879) in Groot-Brittannië werden opgericht . Oprichting van het ras was volledig te danken aan de inspanningen van drie zeer vooruitstrevende landheren en boeren uit die tijd .

Hugh Watson werd huurder van Keillor Farm in Angus in 1808. Hij vergaarde zijn veestapel uit een wijdverspreid gebied en fokte vervolgens vee van uitstekende kwaliteit en karakter.

OLD JOCK 1 (1842)

‘The number One’: ’s wererlds eerste geregistreerde Aberdeen Angus fokstier. Hoornloze runderen in de graafschappen Aberdeenshire en Angus werden ‘Angus doddies’ genoemd

Old Jock's pedigree

William McCombie nam de boerderij van Tillyfour in Aberdeenshire in 1824 over en stichtte een kudde van overwegend Keillor bloedlijnen. Zijn goed gedocumenteerd gesloten fokveestapel geproduceerd uitstekende vee, dat hij toonde op grote schaal in Engeland en Frankrijk. De reputatie van het Aberdeen Angus ras kreeg mede gestalte door de inspanningen van de familie McCombie .

Sir George Macpherson – Grant keerde terug naar zijn geërfde landgoed aan Ballindalloch, aan de rivier de Spey, van Oxford in 1861 en zag zijn taak in het verder verfijnen van het ras als zijn levenswerk voor bijna 50 jaar .

Door lijnen fokkerij en selectie voor type, legden deze vroege pioniers de basis voor wat misschien wel de grootste vleesras ter wereld .

In die vroege dagen werd Groot-Brittannië beschouwd als de bron van Aberdeen Angus genetica en fokkers, wereldwijd, kwamen naar Groot-Brittannië voor nieuw fokmateriaal om hun kudde thuis te voorzien van verse bloedlijnen. Deze export heeft geleidt tot een verdere verspreiding van de Aberdeen Angus. Het blikveld van de fokkers van vandaag is wereldwijd, maar nog altijd wordt met respect gekeken naar de oorspronkelijke bron van de allerbeste genetica.

Bron: wikipedia

De Eerste Angus in Amerika
George Grant importeerde de eerste vier Angus stieren van Schotland naar de prairie van Kansas in 1873. Als onderdeel van de Schot ’s droom om daar een kolonie van rijke veehouders te stichten. Grant stierf vijf jaar later, en veel van de kolonisten op zijn Victoria-Kansas kolonie keerden later terug naar hun vaderland. Echter, de vier Angus stieren, waarschijnlijk uit de kudde van George Brown van Westertown, Fochabers, Schotland, zouden van blijvende invloed zijn op de Amerikaanse vee-industrie.

Wanneer twee van de George Grant stieren worden tentoongesteld in de herfst van 1873 op de Kansas City (Missouri) Vee Expositie, sommigen beschouwden de stieren als “freaks” omwille van polled (natuurlijk hoornloze) koppen en stevige zwarte kleur. Shorthorns waren toen de dominante ras. Grant, kruiste de stieren met de inheemse Texas Longhorn koeien, met als resultaat een groot aantal hoornloze zwarte kalveren die goed in staat waren te overleven onder barre winterse omstandigheden. De Angus kruislingen overwinterd beter en wogen meer de volgende lente, de eerste demonstratie van de waarde van het ras in hun nieuwe thuisland .

Vroege importeurs en fokkers. De eerste grote kuddes Angus runderen in Amerika kregen gestalte door de directe aankoop van vee uit Schotland. Twaalfhonderd stuks vee alleen al, werden geïmporteerd, voornamelijk naar de Midwest van Amerika. Er brak een periode aan van explosieve groei tussen 1878 en 1883. In de daarop volgende kwart eeuw helpen deze vroege eigenaars van Aberdeen Angus op hun beurt andere kuddes mee op te bouwen door fokkerij, het tonen, en de verkoop vanuit hun geregistreerde veestapels.

Het ras werd steeds populairder en in 1883 werd de American Angus Association opgericht in Chicago. In 1917 werd het stamboek opgedeeld in een Black Angus en Red Angus stamboek. In 1954 kwam daar de Red Angus Association of America bij.
Het Amerikaanse systeem is daarmee anders dan in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk en Canada, waar beide kleuren in eenzelfde stamboek staan geregistreerd. Ook in het Nederlands Aberdeen Angus Stamboek worden bij kleur varianten geregistreerd en is er geen onderscheid.